Njëherë e një kohë, në një mbretëri të largët, Mbreti atje kishte vetëm një këmbë dhe një sy, por ai ishte shumë inteligjent dhe i sjellshëm.
Të gjithë në mbretërinë e tij jetonin një jetë të lumtur dhe të shëndetshme për shkak të mbretit të tyre.
Një ditë mbreti po ecte nëpër korridorin e pallatit dhe pa portretet e paraardhësve të tij. Ai mendoi se një ditë fëmijët e tij do të ecin në të njëjtin korridor dhe do të kujtojnë të gjithë paraardhësit përmes këtyre portreteve.
Por, mbreti nuk e kishte portretin e tij të pikturuar. Për shkak të aftësive të tij fizike, ai nuk ishte i sigurt se si do të dilte piktura e tij. Kështu që ai ftoi shumë piktorë të njohur nga mbretëria e tij në oborr.
Pastaj mbreti njoftoi se dëshiron një portret të bukur të bërë për të që të vendoset në pallat. Çdo piktor që mund ta kryejë këtë duhet të bëjë një hap përpara. Ai do të shpërblehet bazuar në atë se si piktura del.
Të gjithë piktorët filluan të mendonin se mbreti kishte vetëm një këmbë dhe një sy. Si mund të dilte një pikturë e tij shumë e bukur?
Ishte e pamundur sepse nëse piktura nuk dilte e bukur atëherë mbreti do të zemërohej dhe do t’i dënonte ata. Pra, një nga një, të gjitha filluan të nxjerrin justifikime dhe me edukatë refuzuan të bënin një pikturë të mbretit.
Por papritur një piktor ngriti dorën dhe tha se unë do të bëj një portret shumë të bukur prej jush që me të vërtetë do ta pëlqeni. Mbreti u lumturua kur dëgjoi këtë dhe piktorët e tjerë u habitën.
Mbreti i dha atij lejen dhe piktori filloi të vizatonte portretin. Pastaj e mbushi vizatimin me ngjyra. Më në fund, pas një kohe të gjatë, ai tha se portreti ishte gati!
Të gjithë oborrtarët, piktorët e tjerë prisnin gjithë kureshtje dhe nervozizëm. Si mundet piktori ta bëjë portretin e mbretit të bukur kur mbreti është fizikisht i paaftë?
Po sikur mbreti të mos e pëlqente pikturën dhe të zemërohej?
Por kur piktori paraqiti portretin, të gjithë të pranishmit në oborrin mbretëror, duke përfshirë edhe mbretin, mbetën të shushatur.
Piktori bëri një portret në të cilin mbreti ishte ulur në kalë, në anën e një këmbe, duke mbajtur harkun e tij dhe duke synuar shigjetën me syrin e tij të mbyllur.
Mbreti ishte shumë i kënaqur kur pa se piktori bëri një portret të bukur duke fshehur me mjeshtëri aftësitë e kufizuara të mbretit. Mbreti i dha atij një shpërblim të madh.
Ne gjithmonë duhet të mendojmë pozitivisht për të tjerët dhe t’i injorojmë mangësitë e tyre. Nëse mendojmë dhe qasemi pozitivisht edhe në një situatë negative, atëherë ne do të jemi në gjendje t’i zgjidhim problemet tona në mënyrë më efikase.
