Një ditë, një djalë tetëvjeçar me emrin Ethan po luante në park, duke u ngjitur në pemë …
Ai ishte një ‘alpinist’ i mirë dhe shpejt u ngjit në lartësinë 30 metra në një pemë.
I ngazëllyer, ai filloi të varej në një nga degët e tij dhe të lëkundej para e mbrapa.
Ai po argëtohej kaq shumë, por ai nuk e kuptoi që në çdo moment, njëra nga degët mund të këputej.
Kushëriri i tij Liam, i cili ishte vetëm një vit më i madh, filloi të luante në të njëjtën pemë.
Ai ishte varur vetëm 10 metra poshtë tij.
Babai i Ethanit dhe nëna e Liamit vunë re se fëmijët ishin shumë lart dhe ata mund të binin.
Para se të arrinin tek ata, papritmas një furtunë ere u ngrit dhe e përfshiu pemën e filloi ta lëkundte. Ethan mund të dëgjonte zërin e babait të tij duke thënë “Ethan mbajuuu fort!”
Nëna e Liamit po bërtiste, “Liam, mos bjer!”
Dy sekonda më vonë, Liam ra nga pema. Nëna e tij vrapoi në shpëtim të tij, por për fat të mirë, ai nuk u plagos.
Ethani e filloi të ulej me kujdes poshtë pemës në siguri.
Pasi u kthye në shtëpi, nëna e Liamit e pyeti babanë e Ethanit:
“Pyes veten pse të dy djemtë tanë po vareshin në të njëjtën pemë, por djali im i madh u rrëzua dhe i yti jo?”
Ai u përgjigj:
“Nuk mund ta them me siguri, por kur fryu era, të zuri paniku dhe bërtite,” Liam, mos bjer “dhe pastaj në atë moment ai ra”.
Mamaja e Liamit dukej e befasuar, kështu që babai i Ethanit shpjegoi më tej.
“E shikon, mendja njerëzore përpunon komandat. Por e ka shumë të vështirë të përpunojë frikën dhe të kundërtat.
Në mënyrë që Liam t’i përgjigjej urdhrit të mos rënies, ai së pari duhej të imagjinonte rënien dhe pastaj të përpiqej t’i tregonte trurit që të mos binte.
Kur Ethanit iu tha për t’u mbajtur fort, trurin i tij kishte një imazh të menjëhershëm dhe u mbajt fort dhe kështu bëri.”
Nëna e Liamit u intrigua nga përgjigja e tij, dhe atë natë e mendoi gjatë atë që ndodhi. Ajo besonte në të menduarit pozitiv, por ajo nuk e mendonte aq shumë implikimin në jetën reale dhe ndikimin e tyre në mendje dhe përvojat tona në një mënyrë të tillë.
Mendimet dhe fjalët pozitive mund të ndikojnë në rezultatin e përvojave tona.
Kur e këshilloni dikë duke i filluar fjalit me “Mos…”, pra “mos këtë…” e “mos atë..” ata konfuzohen sepse duhet ta përfytyrojnë veten duke e bërë gabimin pastaj të përftojnë të kundërtën.
Shembull: Nëse të themi “Mos mendo për elefantin…”, është e pamundur që në imagjinatën tënde të mos shfaqet një elefant!
