Një mbret sundonte në një mbretëri dhe në mbretërinë e tij nuk mungonin paratë dhe as gruri. Njerëzit e tij jetonin të lumtur nën sundimin e tij.
Një vit, në mbretërinë e tij pati një zi të madhe buke. Të mbjellat u thanë dhe për shkak të të cilave fermerët nuk mund të paguanin taksat. Për shkak të kësaj, pati rënie të të hyrave dhe thesari filloi të zbrazet.
Duke parë këtë Mbreti u shqetësua dhe gjatë gjithë kohës ai mendonte se si do të mund të siguronte nënshtetasit e tij dhe si do të mund të përballoheshin shpenzimet e mbretërisë.
Koha e zisë kaloi dhe situata në mbretëri u bë normale, por Mbreti nuk pushoi së shqetësuari. Ai shqetësohej gjatë gjithë kohës duke menduar nëse zia e bukës ndodh përsëri, si do të menaxhojë atëherë gjithçka në mbretërinë e tij.
Shumë shqetësime të tjera si frika nga shteti fqinj, komploti i ministrave, ia hoqën urinë, etjen dhe netët pa gjumë. Ai ishte i shqetësuar nga gjendja e tij.
Një ditë një murg erdhi në oborrin e tij. Mbreti ia tregoi problemin e tij murgut dhe kërkoi këshillën e tij.
Murgu tha: “Kjo Mbretëri është rrënja e shqetësimit tuaj. Ju mund të jetoni pa shqetësime duke ia dhënë këtë mbretëri djalit tuaj.”
Mbreti tha: “Por djali im është vetëm pesë vjeç.”
Atëherë, i tha Murgu: “Atëherë ju mund të ma dorëzoni mbretërinë tuaj, unë do të marr të gjitha barrën dhe shqetësimet tuaja.”
Mbreti pranoi menjëherë dhe ia dorëzoi mbretërinë e tij Murgut.
Tani, Murgu e pyeti: “Çfarë do të bësh tani? Si do të fitosh?”
Mbreti tha: “Mendoj se duhet të bëj një biznes tani.”
“Por si do të organizoni para për këtë? Tani që mbretëria është e imja do të thotë se kam të drejtë mbi paratë e thesarit. Nuk mund t’i përdorni”, tha Murgu.
“Atëherë do të gjej një punë.” – u përgjigj Mbreti.
“Mirë. Por nëse ju duhet të gjeni një punë, atëherë nuk ka nevojë të shkoni diku tjetër. Merr një punë këtu.” – u përgjigj Murgu.
Mbreti u bë kureshtar dhe pyeti: “Çfarë?”
Murgu buzëqeshi dhe tha: “Unë jam murg. Unë do të qëndroj vetëm te banesa ime. Duke qëndruar në pallat, ju e menaxhoni këtë mbretëri në emrin tim.”
Mbreti pranoi dhe filloi të punonte për Murgun. Mbreti filloi të merrej me menaxhimin e Mbretërisë si pjesë e punës së tij. Murgu, çdo mbrëmje, shkonte në banesën e tij.
Pas disa ditësh, murgu erdhi përsëri në pallat dhe takoi mbretin dhe e pyeti: “Tani ndihesh i uritur apo jo dhe si po fle?”
“Tani ha shumë dhe fle mirë. Edhe më parë bëja të njëjtën punë, por nuk mund të haja apo të flija, por tani mundem. Si ndodhi ky ndryshim? Kjo është përtej të kuptuarit tim”, pyeti Mbreti.
Murgu buzëqeshi dhe tha: “Më parë e kishe bërë punën një barrë dhe e kishe mbajtur atë barrë në mendje gjatë gjithë kohës. Por, pasi ma dorëzove Mbretërinë, ti bën të gjithë punën duke e konsideruar si detyrën tënde.”
Mësimi:
Paraliza nga analiza, është një problem me të cilin duhet të përballen të gjithë herët apo vonë, nëse e rëndojmë kokën duke peshuar mendimet dhe opsionet e gjërat siç janë dhe të gjitha variantet e mundshme që mund të shfaqen në të ardhmen do të biem në paralizë veprimi, do të banojmë gjithë kohës brenda kokës tonë. Sa më gjatë të qëndrojmë ashtu aq më shumë shtohen nivelet e ankthit. Zgjidhja është të dalësh nga koka, nga mendimet, dhe të lëvizësh, të fillosh veprimet. Çfarëdo pune që bëni në jetë, bëjeni duke e konsideruar si detyrë tuajën, duke mos e konsideruar si barrë. Në këtë mënyrë ju mund të qëndroni larg shqetësimit.
