Një herë e një kohë, një besimtar i trishtuar po i ankohej Zotit:
“Ti nuk kujdesesh për mua. Unë jam një besimtar kaq i devotshëm ndaj Jush, lutem e shërbej ditë e natë. Prapëseprapë, pse duhet të vuaj kaq shumë në jetën time?
Kam kaq shumë probleme. Përpara se të mbaroj me njërën, një telash tjetër është gati. Ju dëgjoni të tjerët. U jep lumturi të gjithëve, por unë kam vetëm pikëllim.”
Pikërisht atëherë ai dëgjoi zërin e Perëndisë në ndërgjegjen e tij: “Jo, biri im! Secili ka hallet dhe problemet e veta. Secili mund ta jetojë jetën sipas karmës së tij. Ky është vetëm keqkuptimi yt.”
Por besimtari nuk ishte gati të dëgjonte. Më në fund, duke e kuptuar besimtarin e tij të paduruar, Zëri, i lodhur duke i shpjeguar, gjeti një zgjidhje.
Zëri i tha: “Mirë, më lejoni t’ju jap edhe një shans për të ndryshuar fatin tuaj.”
Zëri e drejtoi besimtarin drejt një peme dhe i tha: “Shiko këtë pemë të madhe të vjetër. Të gjithë i kishin lidhur në një thes hallet, dhimbjet, hallet, varfërinë, sëmundjet, brengat etj. dhe i kishin varur në këtë pemë.
Sidoqë të jetë pikëllimi juaj, shko dhe thuaji të gjitha hallet e tua dhe vare në atë pemë, si gjithë të tjerët. Kjo do të zgjidhë edhe problemin tënd.”
Adhuruesi u hodh nga gëzimi dhe ndërsa do të shkonte te ajo pemë. Zëri i tha: “Por unë kam një kusht të vogël.”
Besimtari u çudit dhe menjëherë pyeti: “Çfarë kushti?”
Zëri iu përgjigj: “Kur të kesh mbushur një thes me të gjitha dhimbjet, hallet e tua dhe ta varësh në të, atëherë do të duhet të sjellësh me vete çdo thes tjetër tashmë të varur në atë pemë.”
Besimtari e ndjeu këtë pak të çuditshme, por mendoi: “Do të jetë mirë.”
Pastaj ai bëri një thes me letra ku shkroi të gjitha problemet dhe dhimbjet e tij dhe e vari në pemë.
Pasi e vari, ai mendoi: “Kjo punë u krye. Tani nuk do të kem asnjë shqetësim në jetë. Por Zëri tha që të merrej një thes nga pema, përpara se të kthehesha.”
Mandej ai shikoi përreth pemës, duke menduar: “Në rregull, cilin duhet të marr..”
Ky i vogli do të jetë mirë.. Momentin e dytë mendoi, por nuk e di se çfarë ka në të. Unë duhet të marr një tjetër.. po sikur të ketë ndonjë sëmundje serioze në të. Jo.. Jo… Epo unë do ta marr këtë. Por nuk e di se i kujt është, çfarë lloj trishtimi ka.
I devotshmi u hutua dhe u mërzit.
Përderisa nuk dihet se çfarë hidhërimesh, hallesh, shqetësimesh dhe problemesh ka në thasët e tjerë,nëse ka më shumë pikëllim në to, sesa të tijat. Çfarë do të bëjë?
I devotshmi i thirri Zërit: “Ku je?”
Zëri iu përgjigj: “Pse habitesh? Cfare ndodhi? Merr një si të duash..”
I Devotshmi ra në gjunjë, me duar të mbledhura, tha: “Jo Zot, unë isha naiv që e konsideroja veten më të pakënaqur. Janë të panumërt si unë këtu dhe as nuk e di se cili është pikëllimi dhe shqetësimi i tyre.
Unë i di të paktën problemet e mia, pikëllimin… Do të luftoj me guxim, do t’i përballoj dhe nuk do të iki prej tyre.
Faleminderit Zot që më tregove të vërtetën. Kur je me mua, mund të përballem me çdo problem në jetë. ”
Zoti më pas buzëqeshi dhe i tha: “Kjo ofertë shkëmbimi është e hapur për të gjithë përgjithmonë.”
Mësimi i parë:
Të gjithë po vuajnë, por ne shohim vetëm vuajtjet tonat, prandaj jemi të shqetësuar, në të vërtetë shumë njerëz janë më të mërzitur se ne.
Mësimi i dytë:
Krijoni zakonin ti shkruani në letër hallet dhe problemet tuaja, dhe nuk do të vonojë shumë për të kuptuar se asnjë prej tyre nuk shpaloset në realitet ashtu siç ne i druhemi. Ne vuajmë më shumë në imagjinatë sesa në realitet.