Kur keni një fëmijë, e gjithë jeta juaj ndryshon. Papritur, gjithçka është për fëmijën. Çdo prind dëshiron të jetë në gjendje të bëjë çfarë është e drejtë për fëmijët e tyre.
Prindërit e neglizhojnë atë që u nevojitet t’u japin fëmijëve të tyre për shumë arsye. Kam parë prindërit të lexojnë aq shumë libra për prindërit, saqë ata përfundojnë duke mos ditur se cila mënyrë është e duhura.
Kam parë edhe prindër që thjesht nuk kujdesen, duke i lënë fëmijët e tyre të bëjnë çfarë të duan, ose edhe më keq, duke i lënë pas dore dhe duke abuzuar me to.
Një gjë është e sigurt, ka një sërë sjelljesh vërtet toksike që ndikojnë te fëmijët tanë dhe ndikojnë thellësisht në jetën e tyre prej të rriturish.
Këto janë zakone dhe veprime që duhet t’i shmangni me çdo kusht. Disa janë fizike, disa psikologjike dhe disa janë sociale.
Nëse e njihni dikë që është bërë kohët e fundit prind ose është gati për t’u bërë, sigurohuni që ta ndani këtë artikull me ta për t’i ndihmuar ata të jenë prindërit sa më të mirë.
Mos respektimi i kufijve
Është e rëndësishme që prindërit të mendojnë për kufijtë që kanë caktuar për fëmijët e tyre.
Kur isha i ri, prindërit e mi vendosën disa kufij shumë të rëndësishëm. Rrini jashtë dhomës së gjumit të prindërve. Rrini jashtë zyrës së nënës.
Por fëmijët gjithashtu kanë gjëra që ata nuk duan që ju të ndërhyni dhe shumë. Ju nuk mund të prisni që fëmijët të ndjehen si individë të respektuar nëse nuk respektoni gjithashtu hapësirën e tyre personale dhe kufijtë e tyre.
Kur fëmijët tuaj bëhen më të rritur në vitet e tyre të adoleshencës, nuk duhet të përgjoni mbas tyre.
Ata nuk kontrollojnë nëpër sirtarin e mbathjeve tuaja, dhe as ju nuk duhet ta bëni.
Ata janë të rritur mjaftueshëm që thjesht për folur me ta për shqetësimet që mund të keni. Përdorni fjalët tuaja. Mos jini ndërhyrës.
Mosarritja e afirmimit dhe sigurisë
Shumë prindër, tipa stereotipikë, veçanërisht, mendojnë se ndëshkimi është mbreti.
Duhet dashuri e fortë për të formësuar dhe skalitur sidomos djemtë e rinj në burra të rinj të fortë dhe të aftë.
Por dashuria e ashpër nuk është mënyra e duhur që fëmijët tuaj të kujdesen për veten e tyre. Duhet t’i mësoni ata të kujdesen për veten e tyre.
E thjeshtë, apo jo? Duke ndëshkuar fëmijët tuaj për çdo gjë të vogël dëmton aftësinë e tyre për të qenë të fortë përballë sfidave të jetës, sepse çdo shenjë dështimi do të përmbushet me shpejtësi me… diçka.
Jo ndëshkim, por … diçka. Zhgënjim. Frustrimi. Inat.
Ne duhet t’i mësojmë fëmijët tanë për botën prej të rriturish.
Kur jeni i rritur dhe nuk arrini diçka, nuk keni ndonjë figurë autoriteti që e zbeh dështimin tuaj derisa të bëni më mirë.
Ju përpiqeni më shumë për të bërë më mirë, dhe kjo vjen nga brenda.
Të jesh tepër kritik
Të gjithë kemi ëndrra dhe qëllime që nuk i arrijmë.
Ndoshta ju keni dashur të jeni një yll futbolli, por ju thyet kavilien në shkollë të mesme dhe gjithçka mori fund.
Ndoshta ju keni qenë pothuajse kampion i ligës së matematikës, por nuk keni bërë mjaftueshëm. Një gjë është e sigurt: nuk duhet t’i shfaqni dështimet tuaja tek fëmijët tuaj.
Ju nuk mund t’i detyroni fëmijët tuaj të jenë diçka që ju dëshironit të ishit. Kur e bëni këtë, ju shtypni vetëvlerësimin e tyre.
Kur projektoni ato që dëshironi për fëmijët tuaj mbi ta pa i lënë ata të zgjedhin, dhe kur niveli i pritshmërive është jorealist, nuk i bëni ato më të mirë ose më të fortë.
Ju i bëni ata më të dobët dhe më pak të ngjarë të fuqizohen me mjete për të marrë përsipër sfidat e jetës së tyre prej të rriturish.
Vendosmëria
Prindërit duan të jenë miqtë më të mirë të fëmijëve të tyre. Por kjo nuk është ajo që fëmijët duan.
Ju nuk dëshironi të rritni pa dashje një të rritur të tmerrshëm, dhe një nga mënyrat se si të shmangni këtë është duke vendosur rregulla dhe duke i ndjekur me të vërtetë.
Nëse jeni një prind i ri, është mirë të eksperimentoni pak; për të parë se çfarë funksionon dhe çfarë jo.
Por në një moment ju duhet të shihni se cilat udhëzime dhe rregulla funksionojnë dhe në të vërtetë t’i ndiqni ato. Asnjë prind nuk dëshiron t’i ndëshkojë fëmijët e tyre.
Asnjë prind nuk dëshiron t’i tregojë fëmijëve të tyre se çfarë është ajo dhe t’i shikojë ato lotët mirë. Por ju duhet të jeni në gjendje të mos i manipuloni por të rregulloni sjelljen e fëmijëve tuaj përmes këtyre udhëzimeve.
Ju nuk doni të shtypni zakonet e këqija, por të zhvilloni dhe nxitni zakone të mira.
Nuk lini Hapësirë
Ndërsa fëmijët tuaj rriten, atyre u duhet më shumë hapësirë. Kjo është një pjesë e rëndësishme e rritjes.
Në një moment, ju duhet të ndaloni së treguari atyre se çfarë të bëjnë dhe ju duhet të ndaloni së bëri gjëra të rëndësishme për ta.
Ju nuk mund të bëni detyrat e tyre të shtëpisë. Ju nuk mund të shkruani esenë e tyre në kolegj.
Në një moment, ju duhet të shikoni fëmijët tuaj dhe të thoni, “kuptojeni vetë. Do t’ju ndihmoj nëse ju duhet ndihma ime”. Por edhe atëherë, sigurohuni që nuk po bëni asgjë nga ato që mendoni.
Jini të gatshëm ta lini “fëmijën” tuaj të shkojë kur ata e dinë se duhet t’i kuptojnë gjërat vetë.
Prindërit që i duan shumë fëmijët e tyre e kanë të vështirë ta lënë pjesën e jetës së tyre ku nëna dhe babi janë vendimtarë për çdo gjë të vogël.
Shërbejuni fëmijëve tuaj
Ju duhet të keni një ndjesi të fortë tani se forma e duhur e prindërimit është diku në mes të të dy skajeve.
Ju nuk dëshironi t’i flakni fëmijët tuaj, por gjithashtu nuk dëshironi t’u shërbeni atyre. Kur fëmijët tuaj janë mjaftueshëm të rritur për të mësuar të gatuajnë, mësojini ata të gatuajnë.
Kur fëmijët tuaj janë mjaftueshëm të rritur për të larë rrobat, lërini që ta bëjnë. Kur fëmijët tuaj janë mjaft të moshuar për të përzënë, për hir të Zotit, mësojini ata të bëjnë makina.
Është e rëndësishme që ju të mos i përkëdhelni dhe t’u shërbeni fëmijëve tuaj përgjithmonë. Ata duhet të mësojnë aftësi jetike për jetën prej të rrituri.
Një nga gjërat për të cilat unë e shoh veten duke u shqetësuar më shumë është se sa aftësi kanë humbur midis gjyshërve dhe neve.
Ka shumë aftësi që ata kishin që unë thjesht nuk i kisha adoptuar. Është e rëndësishme t’u jepni fëmijëve tuaj njohuritë që ju janë dhënë, dhe të mos i përkëdhelni ata nuk do t’u mësojë atyre asgjë të mirë.
I kërcënoni dhe frikësoni fëmijët tuaj
Është acaruese të përballesh me gjërat e vogla me fëmijët e tu.
Ata shpesh frikësohen dhe janë të pasigurt për gjëra që janë të natyrës së thjeshtë dhe jo interesante për ju.
Ata jo gjithmonë kanë sukses në vetëkontroll i cili mund të jetë pafundësisht i vështirë për një prind të thjeshtë duke u përpjekur të bëjë rolin e prindit në mënyrën e duhur. Por ajo që ju absolutisht nuk mund të bëni është kërcënime në nivel.
“Nëse nuk bëni X, atëherë Y.” “Nëse ndonjëherë shkakton X, do të ketë pasojën Y.”
Nën këtë lloj autoriteti, ju keni shkatërruar plotësisht besimin e fëmijës suaj tek ju.
Ata nuk do të ndjehen sikur mund të vijnë tek ju për ndihmë sepse një kërcënim është nivelizuar.
Si mund të flasësh me të vërtetë me ndershmëri për diçka që po kalon nëse mendon se rezultati do të jetë një lloj ndëshkimi?
Prindi helikopter
Brezi mijëvjeçar do të tregojë histori tmerri të prindërimit helikopter.
Kur keni një fëmijë, duhet të bëni gjithçka për të. Ju duhet të bëni gjithçka në fuqinë tuaj për t’u kujdesur për t’u siguruar që ata do të mbijetojnë.
Por ju duhet të lejoni që disa prej tyre të kalojnë me kalimin e kohës.
Ju duhet të vini në pah gabimet e tyre dhe të vlerësoni sukseset e tyre dhe t’i lejoni ata të bëhen njerëz të pavarur.
Nëse jo, ju keni rritur një fëmijë që nuk ka aftësitë e nevojshme për të pasur sukses vet.
Nuk i dëgjoni
Unë do t’ju them një të fshehtë: fëmijët nuk janë budallenj.
Ata mund të lexojnë sarkazmën dhe të kuptojnë kur nuk i dëgjoni ata sepse mendoni se ata janë thjesht të pa rritur.
Prindër: ju duhet të dëgjoni fëmijët tuaj. Ndonjëherë është e vështirë për të kuptuar atë që ata duan të shprehin përmes fytyrave të tyre, por nuk ka rëndësi.
Kur i dëgjoni fëmijët tuaj, dhe dua të them vërtet i dëgjoni, u tregoni atyre se ata janë individë unikë që kanë diçka për të ofruar në këtë botë në të cilën po jetojmë.
E vërtetë, një 4 vjeçar ndoshta nuk do të ketë kurrë diçka posaçërisht bindëse për t’ju thënë, por kjo nuk do të thotë që nuk duhet t’u tregoni atyre se ato që ata thonë janë të rëndësishme, sepse në të vërtetë janë.
Gjëra që ju duken të çuditshme mund të jenë absolutisht me shumë rëndësi për ta.
Nëse një fëmijë ju thotë se ajo pa një qen kafe atë ditë, dëgjoni ato që po thonë. Kjo mund të jetë e para për ta.
Ata duan të flasin për përvojat e jashtëzakonshme që ata kanë në të njëjtën mënyrë si ju. Dëgjojini fëmijët tuaj.
Të jesh një prind dembel
Për disa prindër, fëmijët vetëm sa ekzistojnë.
Shumë darka me ushqim të konservuar dhe TV dhe filma.
Është e thjeshtë të vendosësh një fëmijë para TV për 6 orë dhe pastaj vetëm të ulesh përreth dhe si dembel, por të qenit prind kërkon punë.
Është puna më e vështirë që mund të keni. Por ju duhet t’u mësoni fëmijëve tuaj në të vërtetë shumë gjëra. Ju duhet të kaloni kohë me ta, të gatuani me ta dhe t’i nxitni të gjitha këto zakone të shëndetshme.
Është e vështirë ta bësh fëmijën tënd të hajë mirë, por duhet. Është e vështirë të bësh fëmijën tënd të lajë dhëmbët, por duhet.
Është e vështirë të mësosh fëmijën tënd të menaxhojë detyrat e veta të shtëpisë, të drejtojë një makinë, të marrë një punë, por të gjitha këto gjëra janë kaq të rëndësishme, sa duke anashkaluar vetëm një mund ta dëmtojë fëmijën tënd për jetën.
Mos jini një prind dembel.
Të jesh mik me fëmijën tënd
Jo shumë kohë më parë, po lexoja se sa hynin në kolegj, fëmijët pyeteshin për lidhjen e tyre me prindërit e tyre dhe ata thanë që prindërit e tyre ishin “miqtë e tyre më të mirë”.
Kjo nuk është lloji i marrëdhënieve që çdo fëmijë duhet të ketë me prindërit e tyre deri shumë, shumë më vonë në jetë.
Një 17 vjeçar nuk duhet t’i shohë prindërit e tyre si miq por si prindër.
Ju jeni bota e fëmijës suaj për t’u dhënë atyre udhëzime, strukturë dhe rregulla. Kur fëmijët tanë, në vitet e tyre të paqëndrueshme të adoleshencës, ju sulmojnë për ngurtësinë tuaj, nuk është një shenjë për të hequr dorë.
Nuk është gjithashtu një shenjë se ju nuk po ia dilni. Është një shenjë që ju po bëni gjënë e duhur. Ju po i mësoni ata, dhe ndonjëherë këto mësime janë të vështira për t’u mësuar. Fëmijët tuaj nuk duhet t’ju shikojnë si mik, por si prind.
