“Nuk më pëlqen puna, askujt nuk i pëlqen, por më pëlqen ajo që përfshin puna, shansin për të gjetur veten. Realiteti juaj, për veten tuaj jo për të tjerët, atë që asnjë njeri tjetër nuk mund ta dijë kurrë. Ata mund të shohin thjesht atë që duket dhe kurrë nuk mund ta kuptojnë kurrë se çfarë do të thotë.»  Joseph Conrad, Heart of Darkness

Këto fjalë të Joseph Conrad sjellin një dozë të madhe motivimi dhe frymëzimi për të gjithë ne që luftojnë për t’i mbijetuar javës së punës.

Megjithatë, a jemi të aftë që gjithnjë të përfshihemi me mish e shpirt në punë, edhe nëse dëshirojmë?

Mjerisht, rezulton se nuk është kështu. Ja pse:

Pavarësisht nëse e pranojmë apo jo, kur shkojmë në stad të caktuar të jetës, humbim shumë energji dhe impulse për punën tonë.

Koha mund të na bëjë më të qetë dhe më të pjekur, por përqendrimi ynë si dhe vendosmëria për t’u përpjekur dhe për të arritur qëllime të ndryshme, duket të ulet me kalimin e viteve.

Kjo është, natyrisht, absolutisht normale, sepse as trupi as mendja nuk janë aq të freskëta dhe aq energjike sa ishin kur ishim më të rinj.

Hulumtimet e fundit të publikuara në Melbourne Institute Worker Paper konfirmojnë gjithashtu këtë, duke konstatuar se njerëzit mbi 40 vjeç nuk duhet të punojnë një javë pune të plotë 5- ditore.

Sipas hulumtimit punonjësit që janë 40 vjeç ose më të vjetër shfaqin normat më të larta të performancës nëse punojnë tri ditë në javë dhe kjo është koha e rekomanduar që ata duhet të punojnë.

Shkencëtarët nga Instituti i Kërkimeve Ekonomike dhe Sociale të Melbourne të cilët kanë kryer studimin kanë shqyrtuar zakonet e punës dhe rezultatet e testeve të trurit të rreth 3.000 meshkujve dhe 3.500 femrave në Australi. Të gjithë pjesëmarrësit janë 40 vjeç ose më të vjetër.

Studimi hulumtoi mirëqenien financiare dhe morale të njerëzve, llojin e strukturave të familjes dhe punën që pjesëmarrësit bënin.

Pas një analize të hollësishme, studiuesit zbuluan se javën e 30-të, puna është e dobishme për funksionin njohës në një fazë të mëvonshme, por punëtorët që tejkalojnë 30 orë pune në javë duket se tregojnë një rënie në performancën e tyre.

Rezultoi se njerëzit, të cilët tejkalojnë 55 orë pune në javë, shfaqën një rënie më të madhe të aftësive njohëse sesa ata që nuk punojnë.

Njëri nga tre autorët e hulumtimit, Profesor Colin McKenzie nga Universiteti Keio thotë:

“Shumë vende do të rrisin moshën e daljes në pension duke vonuar moshën në të cilën njerëzit kanë të drejtë të fillojnë të marrin përfitime pensionale. Kjo do të thotë se më shumë njerëz do të vazhdojnë të punojnë në fazat e mëvonshme të jetës së tyre.”

Ai shton gjithashtu se puna mund të shihet si një thikë me dy tehe:

“Shkalla e stimulimit intelektual mund të varet nga orari i punës. Puna mund të jetë një thikë me dy tehe, në atë që mund të stimulojë aktivitetin e trurit, por në të njëjtën kohë, orët e gjata të punës mund të shkaktojnë lodhje dhe stres, gjë që mund të dëmtojë funksionet njohëse.

Ne theksojmë se dallimet në orët e punës janë të rëndësishme për mbajtjen e funksioneve njohëse tek të rriturit e moshës së mesme dhe të moshuarit. Kjo do të thotë që, në moshën e mesme dhe të vjetër, puna me kohë të pjesshme mund të jetë efektive në mbajtjen aktive të aftësive njohëse”.

Pra, ajo që ai thotë është se ekziston një dallim në mes mbajtjes së trurit të angazhuar intelektualisht dhe faktit të të qenit i mbingarkuar me punë, diçka mund të çojë në pasoja serioze negative.

Dhe sipas hulumtimit mbingarkimi me punë për njerëzit mbi 40 vjeç do të thotë të punuarit më shumë se tre ditë në javë.

Të punosh me kohë të plotë në një moshë kaq të vonë mund të jetë e dëmshme dhe jo e dobishme për punëdhënësit për shkak të produktivitetit më të ulët dhe efikasitetit të punonjësve.