75 vjet – kjo është koha që u desh për të kryer Studimin në Harvard që zbuloi se ndjesia e suksesit dhe lumturisë varet nga 2 gjëra: dashuria dhe etika e punës. Dhe nëse është pak a shumë e qartë pjesa e dashurisë, ideja që fëmijët duhet të bëjnë punë shtëpie ka më shumë të ngjarë t’u dhurojë atyre sukses në të ardhmen dhe ky me siguri është një lajm.
Ne i mbajmë veshët dhe sytë hapur për të mësuar për studime të reja dhe teknika të prindërimit. Dhe jemi të ngazëllyer për të raportuar se ka pasur disa hulumtime mbresëlënëse mbi përfitimet më pak të dukshme, por domethënëse që ofrojnë punët e bëra që nga mosha e hershme. Vazhdoni leximin!
Fëmijët që rriten duke bërë punët e tyre zhvillojnë mendime përparimtare.
Sipas Julie Lythcott-Haims, autorja e “Si të rrisim një të rritur” dhe ish-dekani i studentëve të vitit të parë në Universitetin Stanford, punët e ndihmojnë një person të zhvillojë një qëndrim të caktuar i cili mund të bëjë që ata të marrin përgjegjësi kur ndihma është e nevojshme.
Kjo cilësi do të jetë e dobishme në projektet në grup në shkollë, duke shfaqur punë ekipore me kolegët, si dhe duke pasur një qëndrim përgjithësisht të mirë kur bëni punë. Ata që kanë mësuar të ndërmarrin iniciativën që nga fëmijëria ka më shumë të ngjarë të jenë udhëheqës.
Fëmijët zhvillojnë vetë-efikasitet.
Visualizza questo post su Instagram
Kur një fëmijë sheh që veprimet e tij / saj çojnë në një rezultat të caktuar dhe bëjnë lidhjen “veprim-rezultat”, kjo hap një derë për një rrjet të tërë veprimtarish të tjera si të menduarit, përballimi, planifikimi, vendosja, përpjekja, dështimin dhe suksesi. I jep fëmijës më shumë hapësirë për të përjetuar jetën në përgjithësi. Dhe realizimi i punëve u jep atyre më shumë kontroll mbi një fushë tjetër (shumë domethënëse) të jetës së tyre.
Ata bëhen më të aftë dhe të përgjegjshëm.
Punët e shtëpisë janë një pjesë e madhe e jetës së përditshme të cilat është e pamundur të shmangen. Privimi i fëmijës tuaj nga detyrat shtëpiake dhe ndërtimi i një modeli të varur të sjelljes bën më shumë dëme në fund. Një jetesë më shumë apo pak e pavarur do të shkaktojë një disonancë dhe stres të caktuar për një fëmijë që mësohet me faktin se një pjesë e caktuar e jetës së tyre realizohet pa pjesëmarrjen ose përpjekjen e tyre.
Ata kuptojnë se si të bëhen detyrat.
Siç përmendi Julie Lythcott-Haims, ne si prindër nuk duhet t’i “shkrijmë” të gjitha përpjekjet në notat e mira të fëmijëve tanë dhe dietës së shëndetshme, por përkundrazi në formimin e një grupi të caktuar të zakoneve, aftësive dhe një mentaliteti në përgjithësi – kjo do t’i ndihmojë ata të marrin më shumë nga se notat e mira, duke i dhënë përparësi detyrave urgjente dhe të rëndësishme për të mos i lënë gjërat pas dore.
Ata e kuptojnë që rrëmujat nuk pastrohen vetë.
Lythcott-Haims thotë se duke u kërkuar fëmijëve që të ndihmojnë në larjen e enëve, nxjerrjen e mbeturinave dhe larjen e rrobave, ne i ndihmojmë ata që të vijnë në kuptimin: “Unë duhet të bëj punët e jetës në mënyrë që të jem pjesë e jetës . ” Dhe kjo nuk ka të bëjë vetëm me “mua” dhe “nevojat e mia” për momentin, por përkundrazi, shihet në një aspekt më të gjerë.
Fëmijët mësojnë për etikën e punës.
Kur izolojmë qëllimisht fëmijët nga punët, ne nuk i lejojmë ata të zhvillojnë aftësi të caktuara të nevojshme jo vetëm në shkollë ose në punë, por edhe për në jetën në përgjithësi, e njohur ndryshe si etikë e punës. Bëni një tabelë pune për përgjegjësitë si larja e enëve, ujitja e bimëve, hedhja e mbeturinave, pastrimi i oborrit dhe ushqimi i kafshëve. Kjo përvojë do t’i japë fëmijës tuaj një ndjenjë pozitive dhe do t’i ndihmojë të jenë më produktive.
