Bertrand Arthur William Russell, ishte një polimat britanik. Si akademik, ai punoi në filozofi, matematikë dhe logjikë.
Puna e tij ka pasur një ndikim të konsiderueshëm në matematikë, logjikë, teori të grupeve, gjuhësi, inteligjencë artificiale, shkencë njohëse, shkenca kompjuterike dhe fusha të ndryshme të filozofisë analitike, veçanërisht filozofinë e matematikës, filozofinë e gjuhës, epistemologjinë dhe metafizikën.
Ai ishte një intelektual publik, historian, kritik shoqëror, aktivist politik dhe laureat Nobel.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një koleksion të thënieve më të bukura të Rusell. Presim të na thoni cilën prej tyre pëlqyet më së shumti.
Eshtë e lehtë të biesh në dashuri. Pjesa e vështirë është të gjesh dikë që të të mbajë.
Ekzistojnë dy motive për të lexuar një libër; një, që të kënaqeni; tjetra, që mund të mburresh me të.
Mos kini frikë të jeni ekscentrik në opinion, sepse çdo opinion i pranuar tani ishte dikur ekscentrik.
Shkaku themelor i telasheve është se në botën moderne budallenjtë janë kokëfortë, ndërsa inteligjentët janë plot dyshime.
Të kesh frikë nga dashuria do të thotë të kesh frikë nga jeta, dhe ata që i frikësohen jetës tashmë janë treçerekë të vdekur.
Unë kurrë nuk do të vdisja për bindjet e mia sepse mund të kem gabuar.
Dhe nëse do të kishte një Perëndi, unë mendoj se nuk ka gjasa që Ai të ketë një kotësi aq të pakëndshme sa të ofendohet nga ata që dyshojnë në ekzistencën e Tij.
Mendimi i një budallai për atë që thotë një njeri i zgjuar nuk mund të jetë kurrë i saktë, sepse ai në mënyrë të pavetëdijshme e përkthen atë që dëgjon në diçka që mund ta kuptojë.
Tre pasione, të thjeshta, por jashtëzakonisht të forta, kanë qeverisur jetën time: malli për dashurinë, kërkimi i njohurisë dhe keqardhja e padurueshme për vuajtjet e njerëzimit.
Në të gjitha çështjet është një gjë e shëndetshme herë pas here të vësh një pikëpyetje në gjërat që i ke marrë prej kohësh si të mirëqena.
Demokracitë tona të mëdha ende priren të mendojnë se një budalla ka më shumë të ngjarë të jetë i sinqertë se sa një njeri i zgjuar, dhe politikanët tanë përfitojnë nga ky paragjykim duke pretenduar të jenë edhe më budallenj nga sa i ka bërë natyra.
Frika është burimi kryesor i bestytnisë dhe një nga burimet kryesore të mizorisë. Të mposhtësh frikën është fillimi i mençurisë.
Gjëja më e vështirë për të mësuar në jetë është cilën urë të kaloni dhe cilën të digjni.
Të mësosh se si të jetosh pa siguri, e megjithatë pa u paralizuar nga hezitimi, është ndoshta gjëja kryesore që filozofia, në epokën tonë, mund të bëjë akoma për ata që e studiojnë atë.
Shumica e njerëzve do të vdisnin vetëm që të mos mendojnë; në fakt, ata e bëjnë këtë.
Urimi dhe dëshira ime është që gjërat me të cilat filloj të jenë aq të dukshme sa të pyesni veten pse e kaloj kohën duke i shprehur ato. Kjo është ajo që unë synoj sepse thelbi i filozofisë është të fillosh me diçka aq të thjeshtë sa të mos duket se ia vlen tac thuash dhe të përfundosh me diçka aq paradoksale sa që askush nuk do ta besojë.
Eshtë preokupimi me zotërimet, më shumë se çdo gjë tjetër, që na pengon të jetojmë lirshëm dhe fisnikërisht.
Ata që nuk e kanë njohur kurrë intimitetin e thellë dhe shoqërinë e fortë të dashurisë së lumtur reciproke, kanë humbur gjënë më të mirë që jeta ka për të dhënë.
Ne dimë shumë pak, dhe megjithatë është për t’u habitur që dimë kaq shumë, dhe akoma më mahnitëse që kaq pak njohuri mund të na japin aq shumë fuqi.
Frika kolektive stimulon instinktin e tufës dhe tenton të prodhojë egërsi ndaj atyre që nuk konsiderohen si anëtarë të tufës.
Askush nuk bën thashetheme për virtytet e fshehta të njerëzve të tjerë.
Eshtë thënë se njeriu është një kafshë racionale. Gjatë gjithë jetës sime kam kërkuar prova që mund ta mbështesin këtë.
Sekreti i lumturisë është të përballesh me faktin se bota është e tmerrshme, e tmerrshme, e tmerrshme.
Fakti që një opinion është mbajtur gjerësisht nuk është dëshmi pavarësisht se ai nuk është krejtësisht absurd; në të vërtetë duke pasur parasysh marrëzinë e shumicës së njerëzimit, një besim i përhapur gjerësisht ka më shumë të ngjarë të jetë çmenduri sesa i arsyeshëm.
Një nga gjërat e dhimbshme të kohës sonë është se ata që ndiejnë siguri janë budallenj, dhe ata me ndonjë imagjinatë dhe mirëkuptim janë të mbushur me dyshime dhe pavendosmëri.
Të mos jesh absolutisht i sigurt është, mendoj, një nga gjërat thelbësore në racionalitet.
Mendimet që mbahen me pasion janë gjithmonë ato për të cilat nuk ekziston një bazë e mirë; me të vërtetë pasioni është masa e mbajtësve të mungesës së bindjes racionale. Opinionet në politikë dhe fe mbahen pothuajse gjithmonë me pasion.
Nëse do të kishte sot në botë ndonjë numër të madh njerëzish që dëshironin lumturinë e tyre më shumë sesa dëshironin pakënaqësinë e të tjerëve, ne mund të kishim parajsën në pak vite.
Sekreti i lumturisë është ky: le të jetë interesi juaj sa më i gjerë dhe reagimet tuaja ndaj gjërave dhe personave që ju interesojnë të jenë sa më shumë miqësorë sesa armiqësorë.
Çdo gjë është e paqartë në një shkallë që ju nuk e kuptoni derisa të jeni përpjekur ta bëni atë të saktë.
Sfida më e madhe për çdo mendimtar është të deklarojë problemin në një mënyrë që do të lejojë një zgjidhje.
Çdo gjë në të cilën jeni të mirë kontribuon në lumturi.
Të jesh pa disa nga gjërat që dëshiron është një pjesë e domosdoshme e lumturisë.
Jeta e mirë frymëzohet nga dashuria dhe udhëhiqet nga dija.
Unë mendoj se ne gjithmonë duhet të argëtojmë opinionet tona me një farë dyshimi. Unë nuk duhet të uroj që njerëzit të besojnë në mënyrë dogmatike çdo filozofi, madje as timen.
Shkenca është ajo që ju dini, filozofia është ajo që ju nuk e dini.
Ajo që kërkohet nuk është vullneti për të besuar, por vullneti për të zbuluar, gjë që është krejt e kundërta.
Shkenca mund të na mësojë, dhe unë mendoj se zemrat tona mund të na mësojnë, jo të kërkojmë më mbështetës imagjinarë, të mos shpikim aleatë në qiell, por të shikojmë përpjekjet tona këtu poshtë për ta bërë botën një vend të përshtatshëm për jetoj
Kujtoni njerëzillëkun tuaj dhe harroni pjesën tjetër.
Njeriu është një kafshë besimtare dhe duhet të besojë diçka; në mungesë të bazave të mira për besim, ai do të jetë i kënaqur me ato të këqijat.
Të duash shumë njerëz spontanisht dhe pa përpjekje është ndoshta më e madhja nga të gjitha burimet e lumturisë personale.
Dashuria mund të lulëzojë vetëm përderisa është e lirë dhe spontane; tenton të vritet nga mendimi i detyrës. Të thuash që është detyra jote të duash filanin është mënyra më e sigurt për të bërë që ta urresh atë.
Eshtë thelbësore për lumturinë që mënyra jonë e jetesës të burojë nga impulset tona të thella dhe jo nga shijet dhe dëshirat aksidentale të atyre që ndodhin të jenë fqinjët tanë, apo edhe marrëdhëniet tona.
Shkrimet tuaja nuk janë kurrë aq të mira sa keni shpresuar; por kurrë aq këqija sa kishit frikë.
Nuk ka asnjë arsye për të supozuar se bota kishte një fillim fare. Ideja se gjërat duhet të kenë një fillim është me të vërtetë për shkak të varfërisë së mendimeve tona.
Një jetë e lumtur duhet të jetë në një masë të madhe një jetë e qetë, sepse vetëm në një atmosferë qetësie mund të jetojë gëzimi i vërtetë.
A ka ndonjë njohuri në botë e cila është aq e sigurt sa asnjë njeri i arsyeshëm nuk mund të dyshojë në të?
Asgjë nuk është aq rraskapitëse sa pavendosmëria dhe asgjë nuk është aq e kotë.