Aldous Leonard Huxley (26 korrik 1894 – 22 nëntor 1963) ishte një shkrimtar dhe filozof anglez.
Ai shkroi gati 50 libra – si romane dhe vepra jo-trilluese – si dhe ese, narrativa dhe poezi me rreze të gjerë.
Huxley ishte një pacifist.
Në romanin e tij më të famshëm Brave New World (1932) dhe romanin e tij të fundit Ishulli (1962), ai paraqiti vizionin e tij përkatësisht të distopisë dhe utopisë.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi përzgjedhur një koleksion përfaqësues të thënieve më të bukura të Huxley.
Ne i lexojmë të gjitha komentet tuaja dhe po presim të na thoni cila prej thënieve mëposhtë ju la mbresa të veçanta apo e pëlqyet më së shumti.
E thënë me fjalët e psikologjisë, një burrë fanatik është një burrë i cili me vetëdije, e mbikompenson, një dyshim të fshehtë.
Mëkati më i madh që mund të bëhet kundrejt mendjes njerëzore është të besosh gjëra të pambështetura në fakte.
Njerëzit do të arrijnë deri në pikën sa të duan shtypësin e tyre, e të adhurojnë teknologjitë që zhbëjnë kapacitetin e tyre për të menduar.
Faktet nuk pushojnë së ekzistuari edhe nëse ato nuk merren parasysh.
Fjalët mund të jenë si rrezet X nëse i përdorni siç duhet – ato do të kalojnë gjithçka. Ti lexon dhe depërtohesh deri në kockë.
Pas heshtjes, ajo që i afrohet më shumë shprehjes së të pashprehshmes është muzika.
Nuk e dua komoditetin. Dua Zot, dua poezi, dua rrezik real, dua liri, dua mirësi. Unë dua mëkat.
Ju do ta mësoni të vërtetën dhe e vërteta do t’ju çmendë.
Ndoshta kjo botë është ferri i një planeti tjetër.
Sa më e fuqishme dhe origjinale të jetë një mendje, aq më shumë do të anojë drejt fesë së vetmisë.
Nëse dikush është ndryshe, ai do të jetë vetmitar.
Dua të di se çfarë është pasioni. Dua të ndiej diçka fort.
Doja të ndryshoja botën. Por kam zbuluar se e vetmja gjë që dikush mund të jetë i sigurt për ta ndryshuar është vetvetja.
Intelektual është një person i cili ka zbuluar diçka më interesante sesa seksi.
Dikush i beson gjërat sepse është kushtëzuar t’i besojë ato.
Ka gjëra që dihen dhe ka gjëra të panjohura, dhe në mes janë dyert e perceptimit.
Që burrat nuk mësojnë shumë nga mësimet e historisë është më e rëndësishmja nga të gjitha mësimet që duhet të japë historia.
Sekreti i gjenialitetit është të bartni shpirtin e fëmijës në pleqëri, që do të thotë të mos e humbni kurrë entuziazmin tuaj.
Përvoja nuk është ajo që i ndodh një burri; por është ajo që një burrë bën me ato që i ndodhin.
Shumica e qenieve njerëzore kanë një aftësi pothuajse të pafund për t’i marrë gjërat si të mirëqena.
… shumica e burrave dhe grave do të rriten për ta dashur skllavërinë e tyre dhe kurrë nuk do të ëndërrojnë për revolucion.
Kujtesa e çdo njeriu është letërsia e tij private.
Lumturia nuk arrihet me ndjekjen e vetëdijshme të lumturisë; në përgjithësi është nënprodukt i aktiviteteve të tjera.
Konsistenca është në kundërshtim me natyrën, në kundërshtim me jetën. Të vetmit njerëz plotësisht të qëndrueshëm dhe konsistent janë të vdekurit.
E gjitha që ndodh do të thotë diçka; asgjë që bëni nuk është kurrë e parëndësishme.
Ekziston vetëm një cep i universit për të cilin mund të jeni të sigurt se do të mundeni ta përmirësoni, dhe kjo është vetja juaj.
Nuk ka stabilitet shoqëror pa stabilitet individual.
Të udhëtosh do të thotë të zbulosh se të gjithë gabojnë kur flasin për vendet e tjera.
“Unë do të preferoja të isha vetvetja,” tha ai. “Unë dhe vetja ime më e keqe. Jo dikush tjetër, sadoqoftë i lumtur “.
Unë e hëngra civilizimin. Më helmoi; U ndota. Dhe pastaj, “ai më tha me një ton më të butë ,” që unë hëngra ligësinë time.
Që të gjithë njerëzit janë të barabartë është një fjali që në kohë normale asnjë individ me arsye të shëndoshë nuk e ka dhënë pëlqimin e tij.
… realiteti, sidoqoftë utopik, është diçka nga i cili njerëzit ndiejnë nevojën për të bërë pushime mjaft të shpeshta ….
Qëllimi i propaganduesit është të bëjë që një grup njerëzish të harrojnë se grupe të caktuara të njerëzve janë ende të njerëzishëm.
Një nga funksionet kryesore të një miku është të vuajë (në një formë më të butë dhe simbolike) ndëshkimet që ne do të dëshironim, por nuk jemi në gjendje, t’u shkaktojmë armiqve tanë.
Megjithëse flasim gjuhën, pavarësisht inteligjencës dhe intuitës dhe simpatisë, askush në të vërtetë nuk mund të komunikojë asgjë me askënd.
Përvoja mëson vetëm ato që mund të mësohen.
E madhe është e vërteta, por akoma më e madhe, nga një këndvështrim praktik, është heshtja për të vërtetën.
Përparimi teknologjik thjesht na ka siguruar mjete më efikase për të shkuar mbrapa.