Bhagavad Gita (sanskritisht “Kënga e Zotit”), shpesh e referuar si Gita, është një varg me 701 vargje hindu që janë pjesë e epikës Mahabharata, të datuara në shekullin e dytë pes.
Ajo konsiderohet të jetë një nga shkrimet e shenjta kryesore për Hinduizmin, feja më e vjetër dhe e treta më e madhe në botë.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një koleksion të ndritshëm prej këtij libri të mbushur me urtësi të tejkohshme. Presim nga ju të na thoni cila prej tyre ju pëlqeu më së shumti apo ju shkaktoi një përndritje të bukur.
Njeriu e krijon veten përmes bindjeve të veta. Ashtu siç ka bindjet, ashtu edhe është.
Ekzistojnë tri dyer që çojnë në vetëshkatërrim – epshi, zemërimi dhe lakmia. Prandaj, të gjithë duhet t’i braktisin këta të trija. Këto tipare janë burimi kryesor i të gjitha problemeve të jetës.
Ai që sheh mosveprim në veprim dhe veprim në mosveprim, është inteligjent midis njerëzve.
Puna e bërë me ankth për rezultatet është shumë inferiore ndaj punës së bërë pa një ankth të tillë, në qetësinë e vetë lirshmërisë. Kërkoni strehë në njohjen e Zotit. Ata që punojnë me egoizëm për rezultatet janë të mjerë.
Çfarëdo veprimi që kryhet nga një njeri i madh, njerëzit e thjeshtë ndjekin gjurmët e tij, dhe çfarëdo standardi që ai vendos me akte shembullore, e gjithë bota i ndjek.
Ngrijeni veten përmbi zhurmën e mendjes tuaj. dhe mos e degradoni veten sepse mendja mund të jetë shoku dhe gjithashtu armikun i vetes tënde.
Ju keni të drejtë të kryeni detyrat tuaja të përshkruara, por ju nuk keni të drejtë mbi frytet e veprimeve tuaja. Asnjëherë mos e konsideroni veten si shkakun e vetëm të rezultateve të aktiviteteve tuaja, por as të jeni të fiksuar me mosveprimin.
Kontakti midis shqisave dhe objekteve të shqisave sjell perceptimin e shpejtë të lumturisë dhe shqetësimit. Këto tani janë të përhershme dhe vijnë e shkojnë si stinët e dimrit dhe të verës. Njeriu duhet të mësojë t’i tolerojë ato pa u shqetësuar.
Ai që është i lirë nga iluzioni, prestigji i rremë, dhe shoqëria e rreme, kush e kupton të përjetshmen, që nuk jepet pas me epshit e materialit dhe çlirohet nga dualiteti i lumturisë dhe shqetësimit, dhe kush di si t’i dorëzohet Supremes, i përket asaj mbretërie të përjetshme.
Shpirti as nuk lind, as nuk vdes; as nuk pati filluar së ekzistuari ndonjëherë, as nuk do të pushojë së ekzistuari ndonjëherë. Shpirti është pa lindje, i përjetshëm, i pavdekshëm dhe pa moshë. Nuk shkatërrohet kur trupi shkatërrohet.
Zemërimi çon në turbullirën e gjykimit, e cila rivendos në konfuzionin e kujtesës. Kur kujtesa ngatërrohet, intelekti shkatërrohet, dhe kur intelekti shkatërrohet, ai prishet.
