“Njeriu që mbjell mendime dhe vepra të gabuara dhe lutet që Zoti ta bekojë, është në pozitën…”/ Thëniet më të Bukura nga James Allen

©Wikimedia Commons

James Allen ishte një shkrimtar filozofik britanik, më i njohur për poezitë dhe librat frymëzues.

Ai konsiderohet gjithashtu si pionier i lëvizjes së vetë-përmirësimit. Autorët e vetë-përmirësimit dhe folësit motivues janë frymëzuar shumë nga kryevepra e tij, “Ashtu siç mendon njeriu”.

Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një përmbledhje të pasazheve më të bukura të kësaj kryevepre.

Si gjithnjë, presim, që në përfundim të leximit të na thuash cila prej të shtyu në reflektim më së shumti.

Njeriu që mbjell mendime dhe vepra të gabuara dhe lutet që Zoti ta bekojë, është në pozitën e një fermeri i cili, pasi ka mbjellë egjra, i kërkon Zotit që të sjellë për të një korrje gruri. Atë që mbillni, do të korrni.

Vetëkontrolli është forcë. Mendimi i drejtë është mjeshtëri. Qetësia është pushtet.

Kushtet e jashtme të jetës së një personi gjithmonë do të gjenden të lidhura në mënyrë harmonike me gjendjen e tij të brendshme … Njerëzit nuk tërheqin atë që duan, por atë që janë.

Siç ai mendon, ashtu është; siç vazhdon të mendojë, ashtu mbetet.

Një njeri është fjalë për fjalë ajo që mendon, karakteri i tij është shumatorja e plotë e të gjitha mendimeve të tij.

Sa më i qetë të bëhet një njeri, aq më i madh është suksesi i tij, ndikimi i tij, fuqia e tij për mirë. Qetësia e mendjes është një nga bizhuteritë e bukura të mençurisë.

Ju jeni sot aty ku ju kanë sjellë mendimet tuaja; do të jesh nesër aty ku të çojnë mendimet.

Njerëzit janë të etur për të përmirësuar rrethanat e tyre, por nuk janë të gatshëm të përmirësojnë veten e tyre.

Rrethanat nuk e bëjnë njeriun; ato ia nxjerrin veten në pah.

Një njeri mbetet injorant sepse e do injorancën dhe zgjedh mendimet injorante; një njeri bëhet i mençur sepse e do urtësinë dhe zgjedh mendimet e mençura.

Ai që do të arrijë pak ka nevojë për sakrificë pak; ai që do të arrijë shumë duhet të sakrifikojë shumë. Ai që do të arrijë tepër duhet të sakrifikojë shumë tepër.

Mos u ndalni në mëkatet dhe gabimet e së djeshmes aq ekskluzivisht sa të mos keni më energji dhe mendje për të jetuar me të drejtë sot, dhe mos mendoni se mëkatet e së djeshmes mund t’ju pengojnë të jetoni thjesht sot.

Siç mendon një njeri në zemrën e tij, kështu do të jetë.

Bota i hap rrugën atij njeriu që e di se ku po shkon.

Ligji i korrjes është që të korrni më shumë sesa mbillni. Mbillni një sjellje dhe ju korrni një zakon. Mbillni një zakon dhe korrni një karakter. Mbillni një karakter dhe korrni një fat.

Gjithçka që një njeri arrin dhe gjithçka që ai nuk arrin të arrijë është rezultati i drejtpërdrejtë i mendimeve të tij.

Njeriu është bërë ose nuk është bërë nga vetvetja. Me zgjedhjen e duhur ai ngjitet. Si një qenie me fuqi, inteligjencë dhe dashuri, dhe zot i mendimeve të tij, ai mban çelësin për çdo situatë …

Trupi është shërbëtori i mendjes. Ai i bindet operacioneve të mendjes, pavarësisht nëse zgjidhen me qëllim ose shprehen automatikisht.

Endërroni ëndrra fisnikëruese, dhe ashtu siç ëndërroni, kështu do të bëheni. Vizioni juaj është premtimi i asaj që do të jeni një ditë; Ideali juaj është profecia e asaj që do të zbuloni më në fund.

Një njeri mund të ngrihet, pushtojë dhe arrijë vetëm duke ngritur mendimet e tij.

Mendja e njeriut mund të krahasohet me një kopsht, i cili mund të kultivohet në mënyrë inteligjente ose të lejohet të egërsohet.

Punoni me gëzim dhe paqe, duke ditur se mendimet e duhura dhe përpjekjet e duhura në mënyrë të pashmangshme sjellin rezultate të duhura.

Sepse ju gjithmonë do të tërhiqeni drejt asaj që ju, fshehurazi, më së shumti e doni.

Kompozitorë, skulptorë, piktorë, poetë, profetë, urtakë, këta janë krijuesit e botës së mëvonshme, arkitektët e parajsës. Bota është e bukur sepse ata kanë jetuar; pa to, njerëzimi punëtor do të zhdukej.

Rrethanat me të cilat një njeri ballafaqohet me vuajtjet janë rezultat i harmonisë së tij mendore.

Shpirti tërheq atë që fshehurazi strehon; atë që do, dhe gjithashtu atë nga e cila ka frikë.

Pavarësisht nëse jeni burrë apo grua, kurrë nuk do të bëni asgjë në këtë botë pa guxim. Eshtë cilësia më e madhe e mendjes afër nderit.

Ëndrrat janë fidanët e realitetit.

Ai mendon në fshehtësi dhe ndodh: mjedisi nuk është gjë tjetër veçse pasqyra e tij.

Jeta jonë është ajo që bëjnë mendimet tona. Një burrë do të zbulojë se ndërsa ndryshon mendimet e tij ndaj gjërave dhe njerëzve të tjerë, gjërat dhe njerëzit e tjerë do të ndryshojnë ndaj tij.

Njeriu që mendon mendime urrejtëse sjell urrejtje mbi veten e tij. Njeriu që mendon për mendimet e dashura është i dashur.

Asnjë njeri nuk pengohet nga një tjetër; ai pengohet vetëm nga vetvetja. Asnjë njeri nuk vuan për shkak të një tjetri; ai vuan vetëm për shkak të vetvetes.

Një njeri herët a vonë zbulon se ai është mjeshtri-kopshtari i shpirtit të tij, kapiteni i jetës së tij.

Një njeri mbetet injorant sepse e do injorancën dhe zgjedh mendimet injorante; një njeri bëhet i mençur sepse e do urtësinë dhe zgjedh mendimet e mençura.

Lëreni një njeri të ndryshojë rrënjësisht mendimet e tij dhe ai do të habitet nga transformimi i shpejtë që do të ketë në kushtet materiale të jetës së tij.

Si korrës i të korrave të tij, njeriu mëson si nga vuajtjet ashtu edhe nga lumturia.

Për sukses të vërtetë bëni vetes këto katër pyetje: Pse? Pse jo? Pse jo une? Pse jo tani?

Ai që ka mposhtur dobësinë dhe i ka hequr të gjitha mendimet egoiste, nuk i përket as shtypësit dhe as të shtypurve. Ai është i lirë.

Ai që ka mposhtur dyshimin dhe frikën ka mposhtur dështimin.

Ai që kërkon gjen; dhe atij që troket do t’i hapet dera.

Një person është i kufizuar vetëm nga mendimet që ai zgjedh.

Mendimet dhe veprimet e mira nuk mund të prodhojnë kurrë rezultate të këqija; mendimet dhe veprimet e këqija kurrë nuk mund të prodhojnë rezultate të mira.

Dhe ju, gjithashtu, lexues rinor, do të realizoni Vizionin (jo dëshirën boshe) të zemrës tuaj, qoftë bazë apo e bukur, apo një përzierje e të dyjave, sepse gjithmonë do të tërhiqeni drejt asaj që ju, fshehurazi, më së shumti e doni.

Pushoni së qeni një fëmijë i pabindur në shkollën e përvojës dhe filloni të mësoni, me përulësi dhe durim, mësimet që janë caktuar për përkryerjen tuaj përfundimtare.

Kur një njeri i bën mendimet e tij të pastra, ai nuk dëshiron më ushqim të papastër.

Shkaku dhe pasoja janë po aq absolute dhe të padrejta në sferën e fshehur të mendimit sa në botën e dukshme dhe gjëra materiale. Mendja është gërshetuesi kryesor, si i veshjes së brendshme të karakterit ashtu edhe i veshjes së jashtme të rrethanor.

Dyshimi dhe frika janë armiqtë e mëdhenj të dijes, dhe ai që i inkurajon, që nuk i vret, e pengon veten në çdo hap.

Burrat imagjinojnë se mendimi mund të mbahet sekret, por nuk mundet; shpejt kristalizohet në zakon dhe zakoni ngurtësohet në rrethana.

Vetëm me shumë kërkime dhe miniera merren ari dhe diamantet, dhe ju mund të gjeni çdo të vërtetë të lidhur me qenien tuaj, nëse gërmoni thellë në minierën e shpirtit tuaj.

“Hyjnorja që formon skajet tona” është në veten tonë.

Mendja është Fuqia Kryesore që formon dhe krijon, Dhe Njeriu është Mendje, dhe gjithnjë përdor Mendimin si Mjet, dhe, duke formësuar atë që dëshiron, Sjell një mijë gëzime, një mijë të këqija: – Ai mendon në fshehtësi dhe arrin të kuptojë: Mjedisi nuk është veçse pasqyra e tij.

Një njeri është një shtypës sepse shumë janë skllevër; le t’i përçmojmë skllevërit.

Bota e jashtme e rrethanave formohet në botën e brendshme të mendimit.

Siç mendon një njeri në zemrën e tij, ai është.

… Ai që kënaqet në punë nuk do të mbetet gjatë i papunë.

Bota është kaleidoskopi juaj, dhe kombinimet e ndryshme të ngjyrave, të cilat në çdo moment pasardhës ju paraqesin janë fotografitë e rregulluara në mënyrë të shkëlqyer të mendimeve tuaja gjithnjë në lëvizje.

Nëse do të mbroni trupin tuaj, ruani mendjen tuaj. Nëse do të rinovonit trupin tuaj, zbukuroni mendjen tuaj. Mendimet e ligësisë, zilisë, zhgënjimit, dëshpërimit, i vjedhin trupit shëndetin dhe hirin e tij.

Dobia e vetme dhe supreme e vuajtjes është pastrimi, djegia e gjithçkaje që është e padobishme dhe e papastër.

Universi nuk i favorizon lakmitarët, të pandershmit, të ligët, edhe pse ndonjëherë në sipërfaqe mund të duket se e bën këtë; ndihmon të ndershmit, madhështorin, të virtytshmin.