Ray Bradbury ishte një autor dhe skenarist amerikan. Një nga shkrimtarët më të famshëm amerikanë të shekullit të 20-të.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një koleksion të thënieve më të bukura të tij. Presim nga ty që në përfundim të leximit të na thuash cilën prej thënieve mëposhtë, e veçove apo e pëlqeve më shumë nga të tjerat.
Nuk ka rëndësi se çfarë bëni, për sa kohë që ju ndryshoni diçka nga ajo që ishte para se ta preknit në diçka që është pasi ju të hiqni duart.
Nuk keni pse të digjni librat për të shkatërruar një kulturë. Thjesht bëj që njerëzit të mos i lexojnë më.
Ne jemi gota, të mbushura vazhdimisht dhe në heshtje. Truku është, të dimë se si të dalim në krye dhe t’i lëmë gjërat e bukura sipërfaqe.
Mbushi sytë me habi, tha ai, jetoni sikur do të vdisnit për dhjetë sekonda. Shiko botën. Është më fantastike se çdo ëndërr e bërë ose e paguar fabrikisht.
Ka më shumë se një mënyrë për të djegur një libër. Dhe bota është plot me njerëz që vrapojnë me shkrepëse të ndezura.
Duhet të ketë diçka në libra, diçka që ne nuk mund ta imagjinojmë, për ta bërë një grua të qëndrojë në një shtëpi të djegur; duhet të ketë diçka atje. Askush nuk qëndroni për asgjë.
Nëse fshihni injorancën tuaj, askush nuk do t’ju kritikojë dhe nuk do të mësoni kurrë asgjë.
Ne nuk mund të themi momentin e saktë kur krijohet miqësia. Ashtu si në mbushjen e një ene pikë për pikë, më në fund ka një pikë që e bën atë të kalojë; kështu që në një seri mirësish ka më në fund një që e bën zemrën të rrëzohet.
Të mësosh t’i lësh gjërat të rrjedhin duhet të mësohet para se të mësosh t’i shtrëngosh. Jeta duhet prekur, jo mbytur. Ju duhet të relaksoheni, ta lini të ndodhë herë pas here, dhe në herët e tjera të ecni përpara me të.
Jam shtatëmbëdhjetë vjeç dhe i çmendur. Xhaxhai im thotë se këto të dyja shkojnë gjithmonë bashkë. Kur njerëzit pyesin për moshën tuaj, tha ai, gjithmonë thoni shtatëmbëdhjetë dhe i çmendur.
Magjia qëndron vetëm në atë që thonë librat, se si ata i thurën copat e universit në një veshje për ne.
Ne jemi një e pamundur në një univers të pamundur.
Intuita juaj e di se çfarë të shkruajë, kështu që hiqjuu vetes nga rruga.
Çmenduria është relative. Varet se kush e ka mbyllur në çfarë kafazi.
Një gjumë i mirë i natës, një ‘përpëlitje’ dhjetë minutëshe, një gotë akullore me çokollatë, ose të treja së bashku, është ilaç i mirë.
Unë nuk flas për gjërat, zotëri. Unë flas për kuptimin e gjërave.
Bletët kanë një aromë, e dinit, sepse këmbët e tyre janë pluhurosur me erëza nga një milion lule.
O Zot, tirania e tmerrshme e shumicës. Ne të gjithë kemi qestet tona për të luajtur. Dhe ju takon të dini me cilin vesh do të dëgjoni.
Dashuri. Dashurohu dhe qëndro në dashuri. Shkruani vetëm atë që doni dhe doni atë që shkruani. Fjala është dashuri. Duhet të ngrihesh në mëngjes dhe të shkruash diçka që e do, diçka për të cilën të jetosh.
Nuk ka dobi të shkosh në shkollë nëse destinacioni yt përfundimtar nuk është biblioteka.
Çdo gjë që ëndërroni është trillim, dhe gjithçka që arrini është shkencë, e gjithë historia e njerëzimit nuk është gjë tjetër veçse trillim shkencor.
Së pari ju hidheni nga shkëmbi dhe i ndërtoni krahët në rrugën për poshtë.
Çfarë kemi pa biblioteka? Ne nuk kemi as të kaluar dhe as të ardhme.
Kjo është pjesa e mirë e të vdekurit; kur nuk ke më asgjë për të humbur, rrezikon çdo gjë që dëshiron.
Duhet të dish të pranosh refuzimin dhe të refuzosh pranimin.
Do ta mbaj fort botën një ditë. Unë kam një gisht mbi të tani; ky është fillimi.
Ne burrat tokësorë kemi një talent për të prishur gjërat e mëdha dhe të bukura.
Kështu që pak duan të jenë më rebelë. Dhe nga ato pak, shumica, si unë, tremben lehtë.
Kur të të japin letër me vija, shkruaj në anën tjetër.
Gjëja e parë që mëson në jetë është se je budalla. Gjëja e fundit që mësoni në jetë është se jeni i njëjti budalla.
Vetëdija është armiku i të gjithë artit, qoftë aktrimi, shkrimi, piktura, apo të jetuarit në vetvete, i cili është arti më i madh i të gjithëve.
Qytetërimi ynë po copëtohet. Qëndroni larg nga centrifuga.
Kjo është gjëja e mrekullueshme për njeriun; ai kurrë nuk dekurajohet apo neveritet aq sa të heqë dorë nga bërja e tij përsëri, sepse ai e di shumë mirë se është e rëndësishme dhe VLEN të bëhet.
Çdo mëngjes hidhem nga shtrati dhe shkel në një tokë të minuar. Mina tokësore jam unë. Pas shpërthimit, kaloj pjesën tjetër të ditës duke i bashkuar pjesët.
Duajeni atë që bëni dhe bëni atë që doni. Mos dëgjoni askënd tjetër që ju thotë të mos e bëni. Ju bëni atë që dëshironi, atë që doni. Imagjinata duhet të jetë qendra e jetës tuaj.
Gjysma e kënaqësisë së udhëtimit është estetika e humbjes.
Ky është sekreti i madh i krijimtarisë. Ju i trajtoni idetë si macet: i bëni ato t’ju ndjekin.
Bibliotekat më rritën.
A e dini se librat nuhasin si arrëmyshk ose ndonjë erëz nga një vend i huaj? Më pëlqente t’i nuhasja kur isha djalë. Zot, dikur kishte shumë libra të bukur, para se t’i linim të iknin.
Dua të ndiej gjithçka që ka për të ndjerë, mendoi ai. Më lër të ndihem i lodhur, tani, më lër të ndihem i lodhur. Nuk duhet të harroj, unë jam gjallë, e di që jam gjallë, nuk duhet ta harroj sonte ose nesër ose pasnesër.
Jam gjalle. Të mendosh për të, ta vësh re atë, është risi. Ju bëni gjëra dhe nuk shikoni. Pastaj krejt papritur shikoni dhe shihni se çfarë po bëni dhe është hera e parë, vërtet.
Shumë vonë, zbulova se nuk mund të prisni që të bëheni të përsosur, ju duhet të dilni dhe të bini poshtë dhe të ngriheni me të gjithë të tjerët.